GÖNÜL
Deli gönül ile kurduk muhabbet
Bir dem zor kullanır güç eder gönül
Bir dem çekimserdir hayret ne hayret
Bir dem de kendini koç eder gönül
Bir dem de ağzından çeker dişini
Bir dem hapis eder sevda kuşunu
Bir dem aşk ucundan açar başını
Bir dem de altını tunç eder gönül
Bir dem benzer pervaneye çevrilir
Bir dem olur harman gibi savrulur
Bir dem el derdine yanar kavrulur
Bir dem de kalbini tunç eder gönül
Bir dem deve olur ağır yük çeker
Bir dem bir köşede boynunu büker
Bir dem Ruhani’nin ömrünü söker
Bir dem güzelleri guç eder gönül
