GURUP ŞİİRİ
Gitti güneş karanlığa gömüldü
Çöllerde ıssızlık sularda ses var
Kızıl çehresiyle son defa güldü
Dağlar harelendi ufukta süs var
Doyulmaz grubun manzarasına
Işıklar merhemdir gül yarasına
Dolar tatlı hoş renk tül arasına
Gün akşam camlarda başka akis var
Bu bir muammadır kolay çözülmez
Doğa ateşten göl dalma yüzülmez
Sayısız asırlar geçse bozulmaz
Dönen çarkın devranında esas var
Martı kuşu yüzer göl içlerinde
Yakutlar parıldar dal uçlarında
Altıntoplar yanar ağaçlarında
Sihirli dünyada ne hoş nefes var
Sahralar yazılar kana boyandı
Baksana tabiat yandıkça yandı
Mevcudatın bezendiği bir andı
Ak gülün başında kırmızı fes var
Sevenin feryadı sevginin sesi
Buna grup derler var mı ötesi
Sanki vedalaşan ilham perisi
Elinde dem dolu alevli tas var
Sandım yanan ateş fecre dek sönmez
Bunda âşıkların aşkı var dinmez
Arz eden ölürde arzular ölmez
Ruhani’ de tükenmeyen heves var
