SOY AĞACI
Soy ağacı boğum boğum boylanır
Açılır serpilir dal ha dal olur
Gelen beyler gölgesinde eğlenir
Tanınmadık nesillere mal olur
Yaprakları biçim biçim biçilir
Desen desen bir birinden seçilir
Her dalında tomurlanır açılır
Kokusu bir rengi başka gül olur
El götürür ayvasını narını
Ruzigar dağıtır yapraklarını
Görmek istemezler birbirlerini
Kimi sağa gider kimi sol olur
Kabuğu işkence eder özüne
Sızı iner tepesinden dizine
Zavallının bakan olmaz yüzüne
Kamburlanır iki büklüm bel olur
Kendi ahvaline kendisi şaşar
Çekilir köşede gariban yaşar
Uçundan köküne bir ateş düşer
Geçe göndüz yanar yanar kül olur
Âşık Ruhani de bir yangın yürek
Derler yanan yürek bize ne gerek
Dede turun dayı yeğen diyerek
Zaman geçer bir birine el olur
