YOK BENİM
Canım yara kurban ağ yara karşı
Oynayan kirpiğim kaşım yok benim
Kalbimde bir ulu nakkaşın nakşı
Hücreler şehrinde boşum yok benim
Derin düşüncemin nehri coşunca
Coşup dalgaları boydan aşınca
Ufkum genişledi olgunlaşınca
Taassup yaşantım yaşım yok benim
Boş verir geçerim gıl ile kala
Azmı hurafeden çektiğim bela
Ne söyler söylesin cahil cühela
Sözden anlamazla işim yok benim
Şiarım itimat arzum itibar
Nerde varsa gelsin sohbeti kibar
Gönül sofrasında mumsuz balım var
Bozulmuş kokuşmuş turşum yok benim
Söylemek hünerdir sözü yerinde
Takdir eden olur günün birinde
Riya ocağının alevlerinde
Kaynayan kazanım aşım yok benim
Âşık Ruhani’yim onur köylüyüm
Pehlivan torunu aslan soyluyum
Mangal yürekliyim ipek huyluyum
Çılgın aklım dikta başım yok benim
